Μέσα Από τον Καθρέφτη

«Ονειρεύεται τώρα», είπε ο Τουιντλιντί.
«Και τι νομίζεις πως ονειρεύεται;»
H Αλίκη είπε: «κανένας δεν μπορεί να το μαντέψει αυτό»
«Εγώ ξέρω.. Ονειρεύεται εσένα», φώναξε ο Τουιντλιντί και χτύπησε θριαμβευτικά τα χέρια του.
«Κι αν σταματούσε να σε ονειρεύεται, πού νομίζεις πως θα ‘σουνα;»
«Eδώ που είμαι τώρα», είπε η Αλίκη.
«Τι μας λες!», ξανάπε ο Τουιντλιντί περιφρονητικά. «Δεν θα 'σουνα πουθενά. Γιατί είσαι μονάχα ένα πραγματάκι μες στο όνειρό του»
«Αν ο βασιλιάς ξυπνούσε», συμπλήρωσε ο Τουιντλντάμ, «θα 'λιωνες -χραπ- σα κερί»
«Δεν θα 'λιωνα!», φώναξε η Αλίκη με πείσμα. «Ύστερα, αν εγώ είμαι μονάχα ένα πραγματάκι μες στο όνειρό του, τότε τι είσαστε εσείς; Πολύ θα ήθελα να το μάθω»
«Το ίδιο», είπε ο Τουιντλντάμ.
«Το ίδιο, το ίδιο», φώναξε ο Τουιντλιντί.
Και το φώναξε τόσο δυνατά που η Αλίκη άθελά της είπε: «Σουτ. Φοβάμαι πως θα τον ξυπνήσεις, αν δε μιλάς πιο σιγά»
«Δεν κάνεις τίποτα προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσεις», είπε ο Τουιντλντάμ, «αφού είσαι ένα πραγματάκι μες στο όνειρό του. Ξέρεις πολύ καλά πως δεν είσαι αληθινή» 
«Είμαι αληθινή», είπε η Αλίκη και άρχισε να κλαίει…

Λιούις Κάρολ