Μας αρχίζουν με τα παραμύθια
στα γόνατα των
γιαγιάδων,
μας αρχίζουν με τον
πιο ακατάλληλο πρόλογο,
με την πιο
επικίνδυνη εισαγωγή.
Και κάτι άλλο, φίλοι
μου. Πρέπει να ξέρετε
πως απλώς
διεκπεραιώνουμε ξένη αλληλογραφία,
τίποτα περισσότερο.
Ένα εγγεγραμμένο
πολύγωνο σε κύκλο είμαστε.
Στις πιο καλές μας
στιγμές
το πολύ πολύ ν'
αγγίξουμε τον κύκλο.
Κύριοι, ο Θεός μας
έκανε να περπατάμε ανύποπτοι,
γι' αυτό δεν έχουμε
μάτια στην πλάτη.
Που να φανταζόταν
πως αυτά πρωτίστως θα χρειαζόμαστε.
Ούτε τα μάτια ούτε
τα χείλη
τα οστά μένουν,
που δεν τα
λογαριάζαμε,
που δεν τα
τραγουδήσαμε,
που τ’ αποκρύψαμε.
Φτιάξαμε τα ρήματα
ν’ αρχίζουν με το πρώτο πρόσωπο,
φτιάξαμε τις
γραμματικές ν’ αρχίζουν με τις προσωπικές αντωνυμίες.
Απάνω απ' όλα περνά
η θάλασσα,
κάτω απ’ όλα περνά η
θάλασσα
και καθρεφτίζει τ’
αστέρια ανάποδα
και καθρεφτίζει τον
ήλιο ανάποδα
και καθρεφτίζει τα
χρόνια μας ανάποδα.
Όλα όσα ζήσαμε,
όλα όσα αγαπήσαμε,
όλα όσα είπαμε δικά
μας,
θα επαναλαμβάνονται
στην απουσία μας
μ' άλλους να τα ζουν,
άλλους να τ΄ αγαπούν,
άλλους να τα λεν
δικά τους.
Για να ξεχάσω τα
μάτια σου
πρέπει να στερηθώ
τον ουρανό,
πρέπει να στερηθώ
την θάλασσα.
Όταν περνούσε,
οι μαγνητικές
βελόνες εγκατέλειπαν το στόχο τους
για να τη δείξουν.
Όταν χαμογελούσε
τα στάχια δένονταν
και ξεδένονταν
πράσινοι φιόγκοι και
πλεξούδες,
ένα μικρό άστρο
κοίταζε κατά τη γη και διερωτόταν.
Αυτές οι στιγμές που
μόλις τελειώσουν
τις παίρνει ένα χέρι
και τις πετά
χιλιάδες μίλια
μακριά.
Θα ‘θελα να ‘ξερα
ποιο σκουλήκι θα
κάνει την αρχή
απάνω σ’ αυτή την
καρδιά
για να του σφίξω το
χέρι
τώρα που μπορώ.
Θα ’πρεπε να
κλείσουμε μια θετική συμφωνία
με πλήρεις
λεπτομέρειες
πριν έλθουμε στη ζωή.
Τώρα όπως έγιναν τα
πράγματα
κι αναπνεύσαμε άνευ
όρων
η υπόθεση είναι
χαμένη.
Ήταν άραγε όταν
μάθαμε πως φτιαχτήκαμε από αυτή
που δώσαμε τόσο κακή
σημασία στη λάσπη;
Εγώ σας λέω πως θα
λυπηθεί η γη όταν μας χάσει.
Ό, τι και να ήμαστε,
ήμαστε μια ποικιλία
στη ζωή της,
της δίναμε κάποιο
θέαμα.
Κώστας Μόντης
