Πριν να σε Συναντήσω

Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα. 
Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου
έσκυβε και με ρωτούσε: «τι έχεις αγόρι μου;»
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ’ τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινοέφερνα το παιδικό κοντύλι
ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.

Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα
όταν τη νύχτα κοίταζα τ’ αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου 
κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα, δεν ήτανε κανείς. 
Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά -θυμάσαι;- 
μου άπλωσες  τα χέρια σου τόσο τρυφερά 
σα να με γνώριζες από χρόνια. 

Μα και βέβαια με γνώριζες. 
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου 
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου 

Τάσος Λειβαδίτης